من میتونم

تو دوره مدیریت خشم دارم یاد میگیرم به احساساتم آگاه باشم و هر لحظه بفهمم دقیقا چه حسی دارم.مثلا واقعا خشمگین هستم یا اضطراب دارم یا بی تابی یا دلتنگی یا دلخوری و .... چون خیلی وقتا حسامونو یادمون میره.و در واقع دچار اشتباه میشیم و حسامونو با هم قاطی میکنیم.متوجه شدم من خیلی اینجوری هستم

من خیلی بی پرده و رک و راست حرفامو به همه میگم و فیلتر نمیکنم چیو به کی نگم.یعنی مثلا وقتی با یکی دوستم سوالی در مورد زندگی خصوصی خودم و حتی خواهرم بپرسه راحت جواب میدم و اینو با صداقت اشتباه گرفتم در واقع به قول مشاورم این صداقت نیس و یه رذیله اخلاقی هس که از حریم خصوصی خودم مراقبت نمیکنم و مرز مشخصی برای خودم ندارم و این سالهای ساله که آزارم میده و رفتم تو فاز تقصیرو گردن دیگری انداختن و هی میگم «فلانی نباید فلان سوالو میپرسید من که نمیتونستم بهش دروغ بگم»...و چقدر خوب خدای مهربونم دیروز بعد از سالها شاید بعد ده حتی پانزده سال چیزی رو بهم الهام کرد.عزیز من تو که میدونی وقتی ازت فلان سوال پرسیده بشه گیر میکنی و مجبور میشی دقیق جواب بدی به جاش بشین سوالاتو بنویس برای خودت و برای هرکدوم جوابای ممکن رو بنویس و روشون فکر کن کدوم جواب مناسبه؟! همونو بگو

بیشتر سوالاتی که اینطوری ازم پرسیده میشه دفعه بعد میگم کاش جواب دیگه ای میدادم و بعد تو همون موقعیت مشابه مجدد همون جوابو میدم مثلا به سوال شوهرت چقد حقوق میگیره...یا سوال رابطت با شوهرت چطوره...اینا حریم خصوصی هس و من تو تله گیر افتاده بودم و داشتم خودمو توجیه میکردم ک اون نباید میپرسید من مجبورم جواب بدم...اصلنم مجبور نیستم و چقد خوب دیروز پنج شش صفحه سوال جواب برای خودم آماده کردم...

امروز همون سوالا چنتاش ازم پرسیده شد و احتمالا تو سه تاش درست عمل کردم و جواب متناسب دادم.جوابی که همه آدمای عاقل میدن...کسی میپرسه حقوق شوهرت چقدره بنظرم بهترین جواب اینه که بگم چطور مگه؟!......ایشون میفهمن دیگه نپرسن.نه اینکه بگم خیلی کمه نمیدونم اصلا چقدره متغیره بهم نمیگه و این حرفا....

بقیه حرفا بمونه برای بعد😁

پنجشنبه هفته بعد امتحان ارتقا دارم و فقط ۲۵ سوال خوندم و این اصلا خوب نیس

کلاس زبانمم موکول کردم به بعد امتحان چون واقعا توانشو نداشتم

دوره مدیریت خشم و انواع دوره های آموزشی هم دارم که یواش یواش سعی میکنم از همش استفاده کنم

و کتاب دوباره زندگی خود را بیافرینید که مشاورم توصیه کرد رو دارم میخونم و تمریناتشو شروع میکنم

دفعه قبل نمیدونم کی نوشتم مشاورم میگه به شوهرت زیاد محبت نکن چون دفعه اخر میم طوری حرف زد که مشاور فک کرد اصلا دوسم نداره و از طرفی دوره همسرداری شرکت کردم اونا میگن انقد محبت کن که بانک عاطفیش پر بشه

موندم چیکار کنم باتوجه ب اینکه از سه هفته قبل به دنبال دعوا با مامان بابام میم خیلی عوض شده و سرد شده و اصلا محبت نمیکنه.

ولی خودم دلم میخواد با روش دوره پیش برم اول ارتباط کلامی رو اصلاح کنم بعد زبان بدن و افزایش عزت نفس خودم و بعدشم حس میکنم حتما میم دوباره آدم قبل خواهد شد

دلم میخواد این کارا حتما امروز انجام بشه👇

🔻همه مریضای پایان نامه وارد پرسشنامه بشن
🔻یه فصل گوارش هم فیلم هم تست
🔻دوره باب پراکتور
🔻یه ساعت زبان
🔻یکم به خودم برسم که سرحال شم(حتما باید دارو تقویتی هم بخورم)

سلاملکم

احوال شما؟

دلم میخواد امروز کارایی که میکنم رو باهاتون به اشتراک بذارم.

کشیک دیروز از همون هشت و ربع که رسیدیم ایسیو بد شروع شد.یه بیمار که گویا شب قبلش خیلی بدحال نبوده یهو بدحال شد و از همون لحظه تا ساعت سه نصف شب درگیر کارای اون بودیم.
و متاسفانه آخرسرم چون رضایت نمیداد ازش یه آزمایش ضروری رو بگیریم کلی لگد بهمون زد و کلی حرف بارمون کرد و با همون حال و با همون روپوش خوابیدیم.
افسانه رفاقت کرد و به رزیدنت سال یک اورژانس گفت به من زنگ نزنه و از اون اشکالاتشو بپرسه.و تا هشت و چهل و پنج خوابیدم
با عجله و بدون صبحانه رفتم ویزیت و از همون لحظات اولش سردردم شروع شد.
میدونستم از چای نخوردنه و قرص تو جیبم نداشتم و فقط رفتم تو همون طبقه تو نمازخونه دراز کشیدم تا اگه استاد بیاد زود خودمو به بخش برسونم.از پرستارا دارو خواستم و ندادن و خیلی دلخور شدم.و سردردم بدتر و بدتر شد.وقتی استاد اومد شش تا مریض خودمو ک معرفی کردم و ویزیتش تموم شد واقعا دیگه تحمل نداشتم تو ویزیت بقیه مریضا باشم و یهو یه عرق سرد و تهوع بدی اومد و بااجازه از استاد سریع دویدم رفتم پاویون.
استاد گفت میبینم رنگت پریده برو.
حالم خوب نبود و چیزی برا خوردن نداشتم و نای رفتن به بوفه هم نبود.از بیسکویت بچه ها که چنتا خوردم اون حال کم کم برطرف شد و نفهمیدم کی خوابم برد و پاشدم دیدم وقت ناهار گذشته و همونطور گرسنه اومدم خوابگاه و درحال حاضر منتظرم غذام گرم شه و غذا و بعد چایی و بعد بقیه کارا...

چقد خوبه که هنوز نوشته هامو میخونی

فک کنم از pms هس که اینقد حال داغونی دارم امروز.خیلی بهترتر باید میبودم.

بینیمو عمل کردم و چونم که تقریبا مشکلی نداشت ولی تو طراحی سه بعدی بینی دیدم خوشگل نمیشم دکتر گفت یه ذره چونتو بیارم جلوتر گفتم باشه.شد 56تومن.به خواهرم 13تومن و به دکتر 15تومن بدهکارم وهمسرم بیست و شش تومن داد و هفده تومنشو پس دادم.در مورد این مسائل با مشاورحرف میزنم میگه باید خرجیاز همسرم بگیرم و متاسفم که تو این پنج سال این کارو نکردم.

ناراحت شده از اینکه گفتم برام خرج نمیکنی و سعی میکنه جبران کنه.دوسش دارم ولی الان حسم خوب نیس.رابطمون به هم ریخته بود.کلا تو این پنج سال بالا پایین زیاد داشتیم یه جاهایی عذابش دادم و یه جاهایی عذابم داده.نمیدونم اونم اندازه من دوسم داره یا نه.خودم حس میکنم داره ولی خانوادم به شک میندازنم.

یه ماه بعد امتحان ارتقاست.من سال اول رزیدنتی اگر عالی نبودم حداقل خیلی خوب محسوب میشدم ولی از سال دومش راضی نیستم.کشیکا کمتر شده و کارا خیلی سبکتر اما اصلا حال و حوصله درس خوندن وحتی مریض دیدن ندارم.

نمیدونم چرا انقد برام مهمه که غیر از پزشکی از کار دیگه پول دربیارم.انقد که دوره انلاین میسازم،دوره آموزش بازار طلا میگذرونم،کانال میزنم و با تبلیغ بالا میارمش که درآمدم بره بالا و درنهایت میبینم با یه کشیک 24ساعته خریدن از یه همکار میشه خیلی بیشتر پول دراورد.

انقد که به همکارام گفتم کشیک ک میفروشید ب منم بگید دیگه خجالت میکشم.

زندگیم رو هواس اصلا معلوم نیس قراره کجا زندگی کنم نهایتا.شهر خودم یا تبریز.ترکیه کانادا یا فنلاند...اصلا مشخص نیس و این حرص میده بهم.

اصلا معلوم نیس بچه ای قراره داشته باشیم یا نه...

تنها کار مفید این مدت اخیر یعنی از اسفند ب این ور این بوده ک کلاس زبان شرکت کردم که محتواش عالیه که البته انطورکه باید وقت نمیذارم.

و همینطور دوره ترک عادتی که ثبت نام کردم تو حوزه مجازی مهندس طلبه.چله مطالعه و نماز اول وقت گرفتم که وسطاشم ولی غیبت رو حتی یه روز نتونستم ترک کنم و میخوام با پرحرفی جایگزینش کنم یعنی جای ترک غیبت اول پرحرفی رو ترک کنم خودبخود غیبتم حذف میشه.

مورد بعد ک الان ب ذهنم رسید ک ناراحتم کرده فک کنم قسمت اخر جنگل اسفالت بود تصور میکردم اینطوری شه ولی حالم از اعتمادکردن به ادما بهم خورد.

باید پاشم حموم برم و موهامو سشوار کنم انصافا موی کراتینه خیلی حس خوبی بهم میده.میشه گفت خیلی خوشگل شدم ولی همچنان پوستم نیاز به رسیدگی داره.فردا وقت لیزر دارم.

خودمو بدجور هدر دادم و الان تو سی و یک سالگی فک میکنم برا خیلی چیزا دیره.میدونم همش از اثار این پریود هستا ولی بازم نمیتونم الان حال خودمو خوب کنم.

قراره مرداد دوباره خاله شم.کاش همه چی خوب پیش بره.

خدایا کمکم کن