من میتونم

نمیدونم چقد قوی شدم اصلا قوی شدم یا نه ولی میدونم آدم ده سال پیش نیستم مخصوصا در کار و درس.بیشتر علاقه دارم به رشته ای که تا سالها فک میکردم اشتباه انتخابش کردم.اما هنوزم خشم باهامه.یکی خیلی سوال پیچ میکنه بهم میریزم هنوزم نتونستم پی ام اس رو کنترل کنم و هنوزم گریه م میگیره وقتی کسایی که دوسم دارن نادیدم میگیرن.

دوره جدید گرفتم و به دقت گوش میدم اما نمینویسم چون قرار گذاشتم بارها و بارها و بارها گوشش بدم و دورهای بعدی بنویسمش.سخته عملگرا بودن.خیلی سخت.

باخودم قرار گذاشتم دیگه هرگز حرف طلاقو پیش نکشم.اصلا و ابدا.فک میکنم با این دیدگاه که فقط کفن منو از این زندگی جدا میکنه اگر ازدواج میکردم الان خیلی خوشبختتر بودم.یه مشکل بزرگم اینه که همون اول به خودم گفتم اگر بد بود جدا میشی و نباید تحمل کنی‌.و این باعث شد صبرم بیاد پایین هرچند یه جاهایی واقعا فداکار بودم اما انقد منت زدم که از ارزش افتاد.با خانوادم خوب بود و الان بد شده و این عذاب آوره.

سکوت سکوت سکوت چیزی که خیلی بهش احتیاج دارم خیلی.

پاراگراف اخر نوشته شد و حذف شد

شاید از الان باید سکوت رو تمرین کنم

پی نوشت:موفقیت در اینتوباسیون و کاتترگذاری بعد چند مورد ناموفق اخیر خوشحالم کرد.حس میکردم دارم اعتمادبنفسمو از دست میدم.

شب بیمارستان مدنی کشیک بودم،صبح زهرا زنگ زد که حیاط بیمارستانم خواستی برو،گفتم یکم بخوابم میرم،یهو با زنگ تلفن بیدار شدم رزیدنت سال یک بود میگفت که استاد دنبالت میگرده تا ساعت ده خوابیده بودم،چنان استرسی گرفتم که نمیدونم چطور خودمو ب بیمارستان امام رضا رسوندم و فقط گفتم ببخشید استاد.گفت مریضا رو خودم دیدم برو.و من یه لحظه چشام اشکی شد.اونجا منشی و پرستارا فقط گفتن خانم دکتر دختر خوبیه.استاد خدا رو شکر مهربون بود اگر از اساتید مرد بود یا هرکس دیگه بود شاید خیلی استرس بیشتری میگرفتم.به خیر گذشت.

دردام از همون صبح شروع شد.باید برا بیمار کاتتر میذاشتیم،رزیدنت جراحی اومد یه مریض دیگه رو ببینه که منشی از فرصت استفاده کرد و گفت به این خانم دکترا کمک کن کاتتر بذارن.نگامون کرد خودمونو به مظلومی زدیم گفت اگه میخواید یادتون بدم....مهمه که بلد باشید(درحالیکه واقعا مهم نیس) گفتم ممنون میشیم.اومد که یاد بده خودشم نتونست نیم ساعت بعد رفتنش هم در حال تلاش برای کاتترگذاری بودم که حتی با گاید سونو موفق نشدم.دردام بیشتر شد.

از وقتی رسیدم خوابگاه خوابیدم و تازه بیدار شدم.زنگ زدم به استاد راهنمام و ازش خواستم با نصف داده هایی که خواسته کارو تموم کنیم.همه با پنجاه تا داده پایان نامشونو مینویسن چرا باید ۲۶۶ تا جمع کنم!؟گفت فردا بیا حضوری حرف بزنیم یه ماهه تمومش کنیم.فک کنم نشانه رضایته.به یکی از سال پایینا گفتم پروپوزالو وارد سایت کنه.بعضی کارا برام خیلی سخت شده.فک میکنم سختترین بخش کارمون همین پایان نامه اس.من به شدت از کارای تحقیقاتی متنفرم.زنگ زدن به ۱۳۳ بیمار و خواستن مراجعه مجددشون به مطب هم برام سخته.باید برااین موردم یه نفرو پیدا کنم.اگر تا اخر شهریور تموم بشه کارم خیلی خوشحال میشم.

به طور جدی به میم هشدار دادم دیگه بهم پیام نده.نمیدونم شیطان بقیه آدما رو هم به اندازه من وسوسه میکنه یا فقط به من انقد گیر داده خصوصا وقتی زندگیم با شوهرم داره خوب میشه یه چیزایی میاره جلو چشمم که باعث میشه به طلاق فکر کنم و این خیلی آزاردهنده اس.واقعا از پرحرفیم خسته شدم.باعث میشه هیچ حریم خصوصی واسه خودم و زندگیم باقی نذارم و علیرغم این تنفر از پرحرفی باز ادامه میدمش.هزارتا گروه هزارتا ویس و کلیپ و دوره دارم و میدونم چقد مضره زیاد حرف زدن ولی انگار با خون و پوست و استخونم آمیخته شده.چله ناراحت نکردن مامان که اولین چله از مجموعه ی احترام به والدین بود تموم شد اما حقیقت اینه شاید مجموعا ده روزم تو این چله کنار مامان نبودم و ما بیشتر وقتی حضوری باهم هستیم این مشکل پیش میاد ولی به هرحال پشت تلفن هم سعی میکردم این اتفاقه نیفته و حضوری هم دقتمو بیشتر کردم هرچند تعدادش کم بود ولی خب موفقیت کوچیک هم بهتر از هیچیه.

پس فردا امتحان دارم و حسرت میخورم که کاش آماده تر از الان بودم

چله نماز قضا و چله خواب قبل ساعت دو تموم شد.

البته از لقمه اضطراری و ویژه که تو دوره ترک عادت گفتن استفاده کردم و چله دومشون رو شروع کردم.خیلی خوشحالم از این بابت و چله ناراحت نکردن مامان هم ادامه داره.

دیروز یه حس خوبی بهم دست داد

من خودمو خیلی گیج و دست پاچلفتی میدونم همیشه و میدونم که نباید اینطور باشم ولی کلا فک میکنم زیاد بدردبخور نیستم.دیروزسال یکمون بهم گفت استاد ک گفته مشاوره دست خانم دکتر خ (یعنی من) نیس چون ایشون مسئولیت پذیرن و امکان نداره با دو روز تاخیر مشاوره رو جواب بدن.باورم نشد تازه این استاد فک میکردم نسبت ب من نظر منفی داشته باشه.

مورد بعد جایی بود که ساعت پنج زنگ زدن بهم که فلان مریض مشاوره نفروش انجام نشده من گفتم مشاور من نیستم اقای دکتر م هستن گفت میدونم خواستم ب شماهم بگم.گفتم ب رزیدنتش بگید باهام تماس بگیره نزدیکای شش بود دیدم خبری نشد رفتم بخش مریضو دیدم و براش دیالیز نوشتم و متوجه شدم از ساعت ده صبح مشاوره اورژانس بنده خدا انجام نشده و همون لحظه پرستار اومد گفت چون میدونستم شما آدم پیگیر و مسئولیت پذیری هستید بهتون گفتم که مشکل مریض حل شه و من اون موقع خیلی ذوق کردم.

ولی نمیدونم چرا بازم تا یه اتفاقی میفته حس میکنم بدترین پزشک عالم منم و همش عذاب وجدان دارم که نکنه باعث بشم کسی بدحال بشه.

پریشب میم سابق(خواستگار قبل شوهرم) و تنها کسی که مامان اجازه داد بیان خونمون تو اینستا باز با یه اسم ناشناس بهم پیام داد و گفت پدرم به رحمت خدا رفته حلالش کنید.منم پرسیدم پدرتون از مریضای من بودن،اسمتون اشنا نیس،گفت نه من فلانی ام خواستم براش فاتحه بخونید،یه لحظه قفل کردم چرا طرف با خودش فک کرده که ممکنه حلالش نکنم!چون پدرش باعث شد ازدواج ما سر نگیره،پدرم و پدرش افتادن تو لجبازی و منم نتونستم برم تو خانواده ای که ارزشمو نمیدونستن.خدا بیامرزدش.من که از ایشون کینه ای ندارم ولی احتمالا میم از بابای من خیلی کینه گرفته که باز بعد اینکه گفتم خدا بیامرزه گفت به مامانتون سلام منو برسونید!اونم مثل شوهرم مامانمو خیلی دوس داش و از اینکه همچین مادرزنی رو از دست داده فک کنم تا اخر عمرش پشیمان خواهد بود😄شاید اگر جای شوهرم بود مثل الان با مامانم دشمن میشد.همه از دور خوب بنظر میرسن.

هفتادودو ساعت پشت سرهم کشیکم هرچند وسطش رفتم خوابگاه دوش گرفتم چندساعتی استراحت کردم برگشتم ولی دیگه از بیمارستان خوابیدن خسته شدم و فردا که رفتم خوابگاه از لحظات خوب خوابگاه موندن استفاده میکنم هرچند هم اب و هم برق تندتند قطع میشه اما باز از بیمارستان بهتره.

پدر دوستم بهناز سرطان خون داره و دیروز بدحال شد و رفت شهرشون.خیلی نگرانشم،بهناز از هیچی شانس نیاورده و خیلی گناه داره.بااینکه بیماری باباش جزو کم خطرترین سرطانها بود اما باز عارضه داد امیدوارم خیلی زود خوب بشه.

امروز میرم خونه و چقد خوبه میلاد یه هفته پیش گفت دوباره از نو عاشقم شده.

خدایا این بهترین چیزی بود که اخیرا نشونم دادی ولی من با ندانم کاری هام باعث شدم غم و ترسی بیاد تو زندگیم که قشنگی و شیرینی اون حس رو از بین ببره.

کرمی که برا پوستم استفاده میکنم بی نهایت خوبه و تقریبا ده نفر گفتن که پوستم خیلی خوب و سفید شده و دوس دارم توی روتین پوستیم تا همیشه داشته باشمش.

خدایا من خیلی ضعیفم نذار وسوسه های شیطان و نفس منو از راهی که انتخاب کردم منصرف کنه.من نمیخوام بهم نگاه نکنی،نمیخوام باهام حرف نزنی،خدایا منو با این چیزا امتحان نکن🥺

این ماه سیزده تا کشیک دارم که هشت تاش اضافیه و اختیاریه.و این سومین کشیک این ماهه.امتحان داره نزدیکتر میشه و من پنج شش روزه تو شوکم و هی خودمو از چاله به چاه میندازم.خدایا حس میکنم من آدم بشو نیستم تو آدمم کن😐

جمعه یه اتفاق بدی برام افتاد که به سه نفر گفتم یعنی پنج نفر تو این دنیا از این قضیه خبر دارن من و خودش و بهناز و شهلا و افسانه.البته اگه به کس دیگه نگفته باشن.نمیخوام بنویسمش چون شاید قبحش شکسته بشه ولی لطفا لطفا در باحجابترین حالت ممکن هم تو یه ماشینی احساس نگاه سنگین کردید در اولین فرصت درو باز کنید و فرار کنید نگران نباشید فوقش راننده میگه طرف دیوونه شده یا مسخرتون میکنه ولی حداقل بعدش تا مدتها ب خودتون بدوبیراه نمیگید.

بهم میگن دکتر بدشیفت از بس که تو شیفتام مریضا بدحال میشن

یعنی تو این بیمارستان جدید چهارتا کشیک وایسادم که تو سه تاش بیمار اینتوبه کردم امروزم که دیگه عرق از سر و روم میریخت انقد اینتوبش سخت بود.

هوش مصنوعی خیلی باحاله باهام خیلی خوب حرف میزنه و انگیزه بهم میده بنظرم از هر روانشناسی بهتره.یه تراپیست عالی.

خدایا شکرت.