من میتونم

سه شنبه اومدم شهرمون،پیش مامان و بابا.چهارشنبه برام تولد گرفتن.شاید باورتون نشه ولی وقتی ویدا در مورد کیک تولدی که روش نوشته بود تو مرا جان و جهانی تو وبلاگش پست گذاشته بود من گفتم چه باسلیقه و با ذوق😍 و تو دلم گفتم کاش کیک تولد منم این شکلی میشد و بدون اینکه اینو ب کسی بگم و اون کیک رو جایی دیده باشم دقیقا عین همون کیک که تو تصورم بود رو خواهر میم برام سفارش داده بود و ذوق کردم.

تو این چند روز بحث کم نداشتیم و بجز امروز هرروز هرچند کم ولی بحث کردیم سرچیزای کوچیک،تو بعضی جاها من نتونستم خودمو کنترل کنم و بعضی جاها میم.و چند موردم بود که تونستیم خودمونو کنترل کنیم و به توصیه های مشاور عمل کنیم.

تو این چند روز زبان و ورزش و مطالعه نداشتم.من اینجا خیلی بی برنامه تر میشم.تقریبا هرروز با میم بیرون رفتیم.یا اون خونه ما بود یا من خونه اونا و واقعا نتونستم بابرنامه پیش برم.

امروز رفتم نظام پزشکی و گفت کدنظامم ان شالله فردا میاد.هنوز طرح ثبت نام نکردم.الف دوست خوبیه و اطلاعات خوبی دراختیارم گذاشت اما این اطلاعات کافی نیست و باید تو چندروز آینده اطلاعات بیشتری جمع کنم و بهترین انتخاب رو داشته باشم.

خدایاشکرت که کدنظامم فردا میاد.

خدایاشکرت که میم نماز صبح بیدار میشه تازگیا.

خدایا شکرت که امروز تونستیم باهم خوب باشیم.

خدایا شکرت که تونستم برای روز پرستار مامانم چیزی که میخواست و لازم داشت رو بخریم.هرچند ارزون بود ولی خوب شد به ذهنم رسید.

خدایا شکرت که تونستم امروز بعد چند روز یه پست تو پیج پزشکیم بذارم.

خدایا شکرت که پروانه میم فردا میاد.

خدایا شکرت که این روزا رزق و روزیمون رو زیاد کردی.

خدایا شکرت بخاطر وجوذ تک تک اعضای خانوادم.خدایا به همه خانواده ها سلامتی عطا کن.خدایا زندگی همه رو پر از عشق و شادی و خوشبختی و یاد خودت کن.خدایا به تمام مربضان عالم شفای عاجل عنایت فرما.خدایا به علی عزیزم کمک کن و هرچه زودتر دلمونو با شفای علی شاد کن.

خدای خوب و مهربونم منو ببخش بخاطر تمام کم کاریام.

دوست دارم❤️🥰😍

دوشنبه با میم رفتیم مشاوره.مثل دفعه های قبل حرفای مشاورو مینویسم.

مشاور برای دفعه بعد تمرین گفت.میم گفت که من فک میکنم در مورد عمل به توصیه های مشاور موفق نیستم در حالیکه شاید هشتاد درصد موفق عمل کردم و بیست درصد رو نتونستم و بخاطر بیست درصد خودمو سرزنش میکنم.مشاورم بهم گفت باید برای غلبه بر ناامیدی تموم موقعیتهایی رو که نیاز هست از یه تکنیکی استفاده کنم تا اون موقعیت ب بهترین شکل رد بشه تو یه دفتر یادداشت کنم و هرکدوم رو موفق عمل کردم علامت بزنم تا بتونم تحلیل بهتری نسبت به رفتارم داشته باشم.

میم به مشاور گفت،موضوعاتی ک قبلا حل کردیم و مجددا یاد من میفتن و بازم در موردشون بحث میکنیم رو چیکار کنیم و مشاور گفت بنویسیم تو دفترمون که در مورد فلان موضوع در تاریخ فلان صحبت شد و حل شد و هردو زیرش رو امضا کنیم،اینجوری کسی اگه مجددا سر مسائل حل شده قبلی دعوا راه انداخت خودش زیرسوال میره.

توصیه سوم راجع به نقش والد و فرزند و بالغ بود که باید تو موقعیتهای مختلف هرکدوم از این نقشا رو بطور مناسب استفاده کنیم.

امروز میم میاد تا بعد از حدود سه هفته بریم مشاوره.چون کرونا گرفته بود اینقد به تاخیر افتاد.نمیدونم دقیقا چه حرفایی رو امروز به مشاورم بگم مخصوصا که باهم میریم.وضعم تو این مدت از یه ابعادی رضایت بخش و یه قسمتهاییش بدون تغییر بود.من دلم میخواد رشد کنم و خودمو توسعه بدم.یه استوری انگیزشی تو اینستا گذاشتم.میخوام ورزش بکنم و زبان بخونم و ناهار بپزم تا وقتی میم میرسه.اینا مهمترین کاراییه که قبل رسیدنش باید انجام بدم.اگه بعدناهار بخوابه میتونم کتاب بخونم و سخنرانی گوش بدم.

من مطمئنم که مشکلات رفتاری و شخصیتیم به مرور زمان حل خواهد شد.از دیروز تصمیم گرفتم هرروز حداقل ده دقیقه مراقبه کنم و دربالاترین سطح انرژی خودم باشم.

خدایا ممنونم که بعد کلی دوندگی کارای تسویه تموم شد خودت زودتر بقیه کارا رو درست کن که من بتونم طرح این ماه رو ثبت نام کنم.

خدایا شکرت که امروز متوجه شدم یکی از همکلاسیام رادیو تبریز قبول شده هم برای قبولی اون شکرت و هم برای اینکه انگیزه گرفتم که منم میتونم.

خدایا ممنونم ازت که امروز ن رو دیدم و وقتی اونم پروسه مرخصی و رزیدنتی ندادنش رو توضیح داد متوجه شدم همه چی دست تو بوده و نمیتونم فقط خودم و کم کاری های خودم رو مقصر وضعم بدونم و مطمئنا تو اینطوری صلاح دونستی.

خدایا از تو ممنونم بخاطر اینکه کشیک آبجی خوب بود و زیاد خسته نشده و یه کم روحیه اش از بابت کشیک بهتر شده.

خدایا ممنونم که میتونم با پست گذاشتن تو اینستا یکم اطلاعات آدما خصوصا فامیل رو راجع به بیماری ها بالا ببرم.

خدایا شکرت که برای تسویه ازم پول نگرفتن و قسط بندی کردن.تو این شرایط حتی برای دومیلیون باید از بابا پول میگرفتم و دلم نمیخواست اینجوری شه.

خدایا ازت ممنونم که هشت سال رو تو دانشگاه سراسری خوندم و کل پولی که برای مهمانی و پایان نامه و تسویه خرج شد کمتر از ده میلیون شد.

خدایا شکرت بابت همه چی

امروز آبجی کشیکه.صبح که بیدار شدم رفتم دانشگاه برای جمع آوری ادامه امضاها،بخاطر کرونا همه کارمندا نیستن و مجبورم هرروز تعدادی از امضاها رو بگیرم.قبلش رفتم اداره پست و عکسایی که برای چاپ داده بودیم رو تحویل گرفتم.سراناز یه گروهی هس که همه اعضاش خانم هستن و عکسا رو چاپ میکنه و میفرسته درب منزل.دفعه قبلی که سفارش داده بودم کیفیت عکسا خیلی بهتر بود،البته عکسایی که این دفعه فرستادم با گوشی قدیمی گرفته شده بود و بعضیاش خیلی برش خورده بود و در حد عکسای سری قبل نبود ولی در کل خیلی خوبه چاپ کردن عکس.

دو قسمت از سریال ممنوعه رو دیدم.جنس عشق این دو موجود رو اصلا دوس ندارم و حرص میخورم.خیلی بنظرم بی مزه میاد.

ورزشی که ماه قبل میکردم زمان دار بود و چالش یک ماهه بود بعدش که تموم شد چند روز خودم همونا رو انجام دادم ولی چند روزه یعنی بعد دفاع تقریبا هیچ کار مفیدی انجام ندادم،نه برای جسمم و نه روحم.نه مکمل هامو درست مصرف میکنم و نه ورزش میکنم و حتی این هفته قرآن نخوندم.

یه فایل صوتی داشتم گوش میکردم در مورد سبک زندگی شاد میگه ممکنه یکی بخواد به جسمش آهن برسونه و کلی گوشت بخره و بخوره ولی بعدش چایی بخوره اون آهن گوشت جذب بدنش نشه،به همین ترتیب ممکنه یکی کلی کار برای شاد بودنش انجام بده ولی بعدش با یه کار بیاد اثرش رو خنثی کنه و به روحش اجازه شاد بودن نده و نذاره اون کارای شادی بخش جذب روحش شه و همچنان تو غم و اندوه بمونه.فکر میکنم ترک عادات بد خیلی مهمتر از ایجاد عادات خوبه و از اون بهتر اینه که عادات خوب رو جایگزین عادات بد بکنیم.یعنی مثلا یه آهنگ حال خراب کن رو هر صبح گوش میدیم همون تایم رو بذاریم برای یه آهنگ حال خوب کن...یا مثلا کلی وبگردی یا اینستاگردی بی سر و ته و بی هدف رو انجام میدیم به جاش همون تایم رو بذاریم برای پیج ها و وبلاگ های حال خوب کن یا آموزشی.خیلی مهمه از بیهودگی ها فاصله بگیرم.

شاید طبیعی باشه وقتی که من یه کلیپ انگیزشی میبینم و دو روز بعد اثرش میپره و میشم همون آدم قبل ولی باید تمرین کنم برای اینکه چیزای خوب بیشتر روم اثر بذارن و ماندگاریشون طولانی تر بشه.

من دارم وارد مراحل جدید زندگیم میشم.دارم شغلم رو به طور رسمی شروع میکنم کم کم دارم میرم با یه نفر از یه خانواده دیگه زیر یه سقف زندگی کنم.از درس و دانشگاه فاصله میگیرم و حداقل اگرم درس بخونم دیگه دانشگاه نخواهد بود و محیط آموزشیم بیمارستانه‌.من دارم همه این مراحل رو در حالی‌ شروع میکنم که تا کمتر از ده روز دیگه وارد بیست و هشتمین سال زندگیم میشم.تجربه هایی که من داشتم رو کسی نداشته و خیلی از تجربه های دیگران رو من نداشتم.ولی نمیخوام ادامه زندگیم مثل هشت سال قبل باشه.من میخوام قویتر باشم،میخوام سالمتر باشم،میخوام آرومتر و منطقی تر باشم.دانشگاه به من یاد داد گذشته ما نیست که آیندمونو میسازه،از اینجا به بعد زندگی مهمه.وقتی ترم اول تو فاز کنکورم و شاگرد اولی و نخبگی اون دوران بودم با کله زمین خوردم تا بفهمم مراحل قبل زندگیم تموم شده و باید جور دیگه ای بجنگم.جنس تلاشام فرق بکنه باید تنهایی بجنگم.الانم میدونم که هرچی که بودم تموم شده،نه بخاطر نمره های متوسط دانشگاهم غمگینم و نه بخاطر احساساتی بودن و سادگی های دانشگاه.چون دانشگاه تموم شد و الان فقط مدرکی ازش مونده و اسم خانم دکتر که باید دینم رو بهش ادا کنم.از اینجا به بعد کسی معدل دیپلممو نمیپرسه،حتی کسی معدل دانشگاهمو نمیپرسه،،از اینجا به بعد کسی با گریه های من تو اون سالن شیشه ای طبقه آخر خوابگاه کاری نداره.من میشم یه خاطره برای تمام هم دانشگاهیام و هم اتاقیای خوابگاهم.از اینجا به بعد کارم به من ارزش میده،برخوردم با بیمارام،تلاشم برای یادگیری بیشتر،فکر کردن به مشکلات بیمارم و تشخیص درست و درمان به موقع.از اینجا به بعدش من یه توانا هستم نه روسیاه و اسمایی از این قبیل که تو سایتا و وبلاگای مختلف رو خودم میذاشتم.من مطمئنم تواناییش رو دارم که از اینجا به بعد زندگیمو بهتر کنم.من میدونم همه چی دست من نیست،کرونا به من یاد داد که ممکنه برنامه هامون اونطور که دلمون میخواد جلو نره ولی من میدونم اگر برای خوب شدن تلاش کنم خدا به تلاشم برکت میده.از اینجا به بعد فقط میخوام برای نزدیک شدن به خودش تلاش کنم.

شادترین انسانها تغییر پذیرترین آنها هستند.

بعد دفاع که اومدم خونه مثل همیشه مانیک شده بودم و کسی هم نبود باهاش حرف بزنم.یعنی پشت تلفن نمیشد خودمو تخلیه کنم و خواهرمم کشیک بود و تنها بودم و هستم.گرفتم خوابیدم و الان که بیدار شدم سردرد دارم.نمره دفاعم متوسط شد یعنی جوری که از نوشته ای که داشتم و از کاری که کردم خیلی تعریف کردن اما به یه سوالشون نتونستم پاسخ بدم و همینطور احتمالا مثل همیشه تند تند گفتم و رد شدم و گفتن عجله داشتی.شاید دلیل نمره متوسطم این بود البته متوسطم نبود تقریبا خیلی خوب بود ولی عالی نبود🤔به هرحال تموم شد.از خواب که بیدار شدم دارم به این فکر میکنم که چرا بعضی کارا واسه ما جزو گناهای خط قرمز هست ولی بعضی که شاید شدت گناه بودنش کمتر از اون نیست مثل نقل و نبات شایعه و از طرفی اصلا عذاب وجدانمون در اون حد زیاد نیست و یااینکه موقع انجام که یه لحظه وجدان میخواد جلومونو بگیره میگیم حالا یه باره عیبی نداره.من به این فکر میکردم زبونم لال مگه مثلا کسی بخواد زنا کنه میتونه خودشو راحت توجیه کنه که به فرض مثال من تنهام،همسرم خوب نیس یا هرچی و بگه این بار اخره؟ ولی فرضا موقع غیبت که میرسه میگیم این بار آخره بالاخره اونی ک غیبتشو میکنم اذیتم کرده حقشه همه بدونن چیکار کرده یا چطور آدمیه!

وقتی میبینم تا خوب شدن فاصله دارم غمگین و ناامید میشم و از طرفی وقتی یاد روزی میفتم که حتی به اندازه امروز برام مهم نبود که بخوام برای خوب شدن تلاش کنم امیدوار میشم به امروزی که انقد نسبت به قبل تغییر داشتم.اینکه سعی میکنم با دیدگاه علمی و حتی مثلا گناهامو با دیدگاه روانشناسی و علمی حل کنم و بعد هر گناه استغفار کنم و از طرفی راههای انجام ندادنش رو یاد بگیرم و تمرین کنم هرچند طول بکشه تا بتونم ترک کنم بازم برام امیدبخشه.کاش این وضعیت قرمز این شهر تموم بشه و بتونم برم مشاوره.بیست روز بعد معلوم میشه دوسال بعدی رو کجا قراره طرح بگذرونم و با تمام وجود میخوام که مراکز بهداشت روستاهای اطراف شهر خودمون باشه.

خدایا شکرت میکنم بخاطر دفاعی که داشتم...بخاطر اینکه هشت سال با هر جون کندنی بود بالاخره تموم شد و بخاطر اینکه با کلی تجربه و علم قراره وارد دوره های بعدی زندگیم بشم.

خدایا منو ببخش بخاطر خوب نبودنم و بخاطر اینکه به قدر کافی تلاش کردن رو یاد نگرفتم و کمکم کن بتونم قدم های محکم و ثابت تری برای نزدیک شدن به تو و بنده ای که باید باشم بردارم♥️

خداجانم چندساعت پیش بعد اینکه کامنت ن... رو خوندم و برات از نگرانی هام نوشتم و خودمو انداختم تو آغوش گرم و مهربونت خیلی احساس سبکی کردم.خیلی حس خوبیه توکل به معنای واقعیش.هر اتفاقی هم بیفته تو تنهام نمیذاری و تویی که از نیت و خواسته های قلبی من باخبری.تو میدونی برای هر چیزی چقد تلاش کردم،چقدر سختی کشیدم یا چقدر نگران بودم‌.برخلاف آدما تو درست قضاوت میکنی و کل قضیه رو میبینی.تو میدونی چقدر دوندگی کردم برای داده هام.چقدر بااین ماسک تو گرمای تابستون رفتم پزشکی قانونی و چقدر وقت گذاشتم.من میخوام مثل اون روزا که شاید خیلی سال ازش گذشته خودمو فقط به تو بسپرم چون اینجوری مطمئن میشم که تکیه گاهم امنه و هر خطری هم تهدیدم کنه محافظم قدرتمنده.خدایا به من قدرت بده و کمک کن هرروز تواناتر از قبل باشم.خدایا شکرت میکنم که دفاعم به بهترین شکل قراره انجام بشه.شکرت میکنم که قراره به زودی دنیا رو از سلامتی و عشق و صلح و صفا پر بکنی.خدایا ازت متشکرم که به زودی به تمام مریضا و علی شفا خواهی داد.خدایا من مطمئنم هر خیری به من میرسه از سمت تو و تمام بدی ها از سمت شیطان و نفس سرکشم هست.خدایا ممنونم که لطف بی پایانت رو از من و سایر بندگانت دریغ نمیکنی.خدایا ممنونم که پوشاننده ی عیب ها هستی.

بریم محاسبه اعمال کنیم.خدایا منو بخاطر گناهان ریز و درشتم،بخاطر تکرار گناهانم و بخاطر تمام بدی هام ببخش و به راهی که شایسته است هدایتم کن.ای یاور بی پناهان یاریم کن♥️🙏

دیشب که میخوابیدم با خودم گفتم کاش صبح زود بیدار بشم ولی نشد.همش خواب دفاع رو میدیدم،نمیدونم چرا انقدر استرس دارم.استادا نیومده بودن برگه هام گم شده بود.و کل خوابم همش دفاع و دوندگی برای پیدا کردن برگه هام و زنگ زدن به استادا بود.دیر بیدار شدم و تاالان تقریبا هیچ کاری انجام ندادم.یه نفر به اسم s که شمارش معلوم نیس تو تلگرام برام نوشته سلام.منم اول جواب سلام دادم گفتم شاید آشناست.بعد دیدم هنوز آنلاین نشده سلام رو پاک کردم.یوزرنیمم رو هم پاک کردم چون مشابه یوزر اینستام بود و میگم شاید نتونسته دایرکت پیام بده اینجا پیام داده و اگه آشنا بود سلام خالی نمیفرستاد‌ یا اینکه خودش رو معرفی میکرد.نمیدونم بعضی وقتا از رفتار بعضیا رنجیده میشم.مثلا یکی از فامیلای نزدیکمون که پسر جوونی هست تو اینستا گفته میتونم ازت سوال پزشکی بپرسم میخوام ببینم درسته یا نه.منم گفتم بپرس اولشم گفت ببخشیدا اینو میفرستم بعد یه عکس نامناسب فرستاده ک ببین نوشته زیرش از نظر پزشکی درسته یا نه.منم خودمو زدم ب اون راه و بطور علمی جوابش رو دادم.بعد همین آدم به قول آبجیم نماز میخونه و ادای آدم مومن ها رو درمیاره بعد میاد به یه دختر یا زن متاهل به بهانه پزشک بودن یه مسئله جنسی رو در قالب سوال پزشکی میپرسه.بعد من حتی تو بخش اورولوژی ک بودم اگه بیمار راحت بود و معذب نمیشد خودم اذیت نمیشدم که بالاخره این رشته رو انتخاب کردم ولی اینکه طرف انقدر پست باشه بیاد یه سوال جنسی بی شرمانه بپرسه واقعا حرصمو درمیاره‌.پیجم که عمومیه استوریم رو یه نفر دیده یعنی کلا استوریامو دنبال میکنه بااینکه فالورم نیست و یه اسم مستعاری داره که یه نفر که قبلا منو میخواست اون اسم مستعار رو همش رو خودش میذاشت تو کامنت گذاشتن و... .بعد من میگم این s نکنه همون باشه.بعد باتوجه به این تصورم پیامش رو پاک کردم و جوابشو ندادم.هرکی میخواد باشه.دیگه نمیخوام بخاطر اینکه شاید یکی از دستم ناراحت بشه آرامش خودمو بهم بزنم.یه نفرم بود میومد زیر پستام شعر میذاشت شعرم مثلا مرتبط با پستم.بعدم مینوشت تقدیم ب بهترین خانم دکتر دنیا.من اینو به میم گفتم بعدم به خودش پیام دادم اقای فلانی لطفا شعر ننویس برای کسی سوتفاهم پیش نیاد البته ایشون آشنا نبودن.غریبه بود و میشد اینو نوشت ولی خب ب آشنا آدم چطور بگه این حرفو نزن.اینا ذهنم رو مشغول کرده بود گفتم بنویسم یکم خالی بشم.پایان نامه هم نمیدونم استرسم در این حد طبیعیه یا نه.من کلا آدم استرسی نیستم.ولی اگه استرس داشته باشم معمولا استرسم مانع کار کردنم میشه و استرس منفیه و جنبه مثبت معمولا نداره ولی خب الان میخوام برای خودم بنویسم تو یه برگه که مثلا چیا باید در شروع بگم اخرش رو چطور تموم کنم.دو دور پایان نامه رو بخونم و سه فصلش رو تقریبا حفظ باشم که سوال پرسیدن بتونم جواب بدم و کلا سعی کنم به جای ترس داشتن پیش بینی کنم چه اتفاقاتی قراره بیفته.من یه مشکلی که دارم اینه که فقط یه بار دفاع دیدم.اونم دفاع دخترخالم تو دانشگاه دیگه.تو دانشگاه خودمون یه بارم دفاع کسی نرفتم.پارسال که به بهونه درس خوندن نمیرفتم دانشگاه‌.کلا فقط دفاع پروپوزال خودم یادمه که بالاخره خیلی آسونتر از این بود.نمیدونم چطور حالم رو خوب نگه دارم.میدونم دو روز بعد تموم میشه و نفس راحتی میکشم ولی این باعث نمیشه بتونم دو روز حالمو خوب نگه دارم.

من الان نباید حالم بد باشه ولی هست.من بعد از کلی دوندگی و تلاش تونستم برای شنبه وقت دفاع بگیرم و این قاعدتا باید خوشحالم کنه ولی نکرده.من شدیدا تحت تاثیر هورمون هام قرار دارم و الان دوس دارم زمین منو در خودش ببلعه.من دوس ندارم میم یه روز خوب باشه و روز بعد فراموش کنه من انقد بهم ریخته ام و با حرفش ناراحتم کنه‌.من بیزارم از اینکه میم یا هرکس دیگه به خاطر درس و شغل و کارم که هیچ سررشته ای ازش نداره نصیحتم کنه و بعد که با عوض شدن صدام میفهمه ناراحت شدم بخواد حرفشو تغییر بده و بگه فکر کردم فردا دفاع داری و نباید کاردیگه ای بجز آماده شدن برای جلسه انجام بدی.من چرا حرفای دلمو با کسی به اشتراک میذارم.چرا حتی کوچکترین کاری که میخوام در طول روز انجام بدم رو به میم میگم که بعد از دستش ناراحت بشم.پس کی میخوام این رفتار گند رو کنار بذارم و کارامو بدون گفتن به کسی انجام بدم.چرا نمیتونم این قانون abc رو رعایت کنم.

به توصیه دوست عزیزم برنامه های فردا رو می‌نویسم 

رفتن به دانشگاه قبل از ساعت ده
شستن ظرفها ک از امروز موند😬
شستن لباس و حوله
خریدن خمیردندان اگه آبجی یادش رفته باشه
انتخاب تعدادی عکس برای چاپ کردن 
خوندن سوره احزاب برای ننه جونم
شکرگزاری
کلیپ رویال مایند
زبان از کتاب روزآموز
تمرین نسخه نویسی دو مورد 
سخنرانی روی موج صداقت ۱۹
پست در مورد رفتار صحیح با فرد مبتلا به آلزایمر
ورزش با اپلیکیشن
تمیز کردن آشپزخونه 
شروع کتاب بر باد رفته 
کتاب آشتی با خدا 
محاسبه اعمال قبل خواب

خدایا با اینکه به تمام برنامه های امروزم نرسیدم ولی واقعا ازت ممنونم که انقد امروز هوامو داشتی.ممنونم که صبح وقتی بیدار شدم یادم انداختی چه کارایی رو تو چک لیست بنویسم تا بیکار نباشم و تنهایی ناراحتم نکنه و کمتر دلتنگ میم شم.ممنونم که داری حال میم رو خوب میکنی.خدای خوبم شکرت که کمک کردی داورام پایان نامه رو تایید کنن.اینو از ته دل ازت خواسته بودم و مثل همیشه برآورده کردی.

خدایا شکرت که کمک کردی همون‌طور که فالور عزیزم درخواست کرده بود بتونم پستی در مورد دیابت بذارم و قدم کوچیکی برای آگاهی مردم بردارم.خدای خوب و نازنینم ممنونم ازت که خواهرم داره وارد کسب و کار میشه و میخواد درآمد خودش رو داشته باشه و برای این کار انگیزه پیدا کرده.خدای مهربونم ممنونم که رزیدنتا اجازه دادن آبجی کوچیکه بعد ساعت یک بره پاویون و استراحت کنه.خداجانم ممنونم که امروز از شدت دردم کم کردی و حال روحیمو خوب نگه داشتی.خدایا شکرت که کمک کردی جواب اون آقایی رو که زیر پستام شعر می‌ذاشت یه جوری بدم که دست از کارش برداره و ظاهراً هم ناراحت نشد.مرسی خدا جونم.♥️

برف میاد...این دومین برف امساله.چند روز پیشم برف اومد اما همین که به زمین می‌رسید آب میشد...تو مدت هشت سال و سه ماهی که تو این شهر زندگی میکنم این اولین پاییزیه که انقد دیر برف اومد ...همیشه نهایتا دیگه تا اواسط آبان طول می‌کشید و اکثرا ما پاییز نمی‌دیدیم ولی این اولین پاییز واقعی این چندساله.هم دلتنگیش هم هواش ...

چند روزه خوب نمیتونم به برنامه هام برسم.مثلا یه روز به زبان نرسیدم و یه روز به ورزش.یه روز به شکرگزاری و حتی یه روز به فاتحه خوندن برای عزیزای دلم نرسیدم.کار زیادی ندارم وقتمم همینقدره ولی احتمالا از pms باشه که حوصله زیادی ندارم. امروز صبح که بیدار شدم حس کردم تب دارم و نگران از اینکه لابد کرونا گرفتم ولی بالاجبار رفتم دانشگاه تا اصلاحات رو به داورا بدم که هیچکدوم رو پیدا نکردم یکیش کرونا گرفته و استعلاجیه.اون یکی رو گفتن تو تعطیلات(که احتمالا منظورش این دوهفته اس)نمیاد.

دل رو زدم به دریا و خودمو زدم به اون راه ...و فایلو برای هردوشون فرستادم اونی که کرونا گرفته ان شالله که داره خوب میشه چون نگهبان گفت از هفته قبل رفته و اون یکی هم طبق گفته دوستان از پیام دادن تو واتساپ ناراحت نمیشه.

تو این چند روز چند مورد آشپزی کردم.یه روز هویج پلو پختم و یه روز استانبولی ...خواهرم که خیلی تعریف کرد.خدایا شکرت که تعداد غذاهایی که بلد شدم از تعداد انگشتان دست بیشتر شد💪💪

یه پست برای پیجم آماده کردم.بنظر خودم که خوب و مفیده.

خدایا ممنون که میم داره خوب میشه و تب و دردش برطرف شده کمک کن زودتر کامل خوب بشه و به کسی سرایت نکنه.

خدای خوبم لطفاً لطفا لطفا یکم رحم به دل داورام بنداز و بهشون حوصله و وقت کافی بده که تا شنبه همون فایلو بخونن و جواب مثبتشون رو اعلام کنن.خداجونم لطفا کمک کن دیگه ایراد نگیرن...

خدایا به همه بیماران شفا بده.به این داور کرونا گرفته و میم هم همینطور

میم کرونا گرفته و قطعا منم ناقل هستم.سخته تظاهر کنم حالم خوبه ،من فقط سعی میکنم حالم خوب باشه و خوش بین باشم.متخصص گفته تشخیص دکتری که بدون هیچ وسیله ای و تو خونه بیماریتو تشخیص داده خیلی خوب بوده ولی من این روزا هر شکایتی رو کرونا در نظر میگیرم.خدایا شکر که حداقل به حرفم گوش کرد و به اون متخصص مراجعه کرد و بالاخره به مرحله باور کردن بیماریش رسید وگرنه اگه دکتر دیگه اون حرفو نمی‌زد تشخیص منو می‌ذاشت به حساب بدبین بودنم.نمیدونم چی دارم میگم...بهتره از چیزای خوب حرف بزنم .

امروز هویج پلو پختم و دیروز برای میم کوکو سیب زمینی که گفته بود دوس داره.پایان نامه رو آقای میم فرستاد و مجددا دیدم بعضی ایراداتش مونده و گفتم اصلاح کنه😬ورزش کردم و فیلم فراری رو دیدم و ظرفای زیادی که از دیشب مونده بود شستم.و میشه گفت دیگه کار مهمی نکردم.

پیجی که ساختم رو خاله و مامان و عروس عمه میم استوری کردن و در عرض ده روز فالورام رسید به صد تا...البته به علت اعتماد بنفس کمم خودم تو پیج شخصیم استوری نکردم و نمی‌خوام دوستام ازش خبر دار بشن.نمیدونم کی میتونم اعتمادبه‌نفس لازم رو بدست بیارم.

خدایا کمکم کن.خدایا به همه مریضا شفای عاجل عنایت کن ...به میم هم همینطور ...

دعام کنید 

تا جایی که بتونم میخونمتون💚

دیروز پست گذاشتم ولی سریع ثبت موقتش کردم.چون پر از موج منفی بود.ولی حالا فقط این جمله رو مینویسم راجع بهش...همکلاسی خواهرم خودکشی کرده و من پر از سوال بی جوابم و پر از حس ها و انرژی های منفی و نمیدونم چطور ترسی رو که دو روزه تو وجودمه از بین ببرم.خدایا به خانوادش صبر بده و خودت ببخشش.

استاد راهنمام به سوالی که راجع به ایراد داور ازش پرسیدم جواب نمیده و هروقت میپرسم کی بیام میگه فردا و فردا باز همون حرفو تکرار میکنه.من فقط تا یک ماه دیگه فرصت دارم تو طرح ثبت نام کنم.

کسی که تو نوشتن پایان نامه کمکم کرده ایراد داور رو قبول نمیکنه و میگه ایشون سواد پژوهشی ندارن و چیزی که ما نوشتیم درسته و الان نمیدونم باز چی برام پیش بیاد.تا کی قراره این دفاع از پایان نامه عقب بیفته.

وقتی از خواهرم راهنمایی میخوام که برای اینکه داورا بفهمن عجله دارم و زود بخونن و جوابمو بدن چیکار کنم مشکلات شخصیتیمو بهم یادآوری میکنه اینکه من خجالتی ام،اینکه من آروم کارامو پیش میبرم و اینکه بیشتر این اتفاقا تقصیر خودم بوده.چون من وقتی کسی تو اتاق اساتید هس منتظر می مونم بیاد بیرون بعد برم خواهرم فکر میکنه اینا دلیل عقب افتادنم هس.

دیروز سعی میکردم به حس بدی که از خودکشی آ بهم دست داده بود رها بشم و تا شب خوب بودم ولی چنتا کار مهم دیروز موند و انجامشون ندادم.انقد تو اینستا گشتم و گشتم که بالاخره خوابم برد و نماز صبحمم قضا شد.و شبا خواب منقطع دارم و چندبار بیدار میشم و خوابام یادم نمی مونه.

چقد خوبه که اینجا رو دارم که بنویسم و این حس های مبهم و گاهی تلخ و گاهی شیرین رو به اشتراک بذارم و سبک شم.

خدای مهربونم کمکم کن پیمانی را که در طوفان با تو بستم در آرامش فراموش نکنم❤

میخوام از جام بلند شم و ادامه پروژه ی خوب شدن رو برم.من کم نمیارم من با وجود تمام سرزنش ها کم نمیارم.من با وجود تمام اتفاقاتی تلخی که تو دنیای اطرافم میفته کم نمیارم.من جسم نیستم که خسته شم من روح بزرگی هستم که با کمی استراحت انرژیمو بازیابی میکنم.من "هستم" و میتونم که خوبترین بشم.

الهی به امید تو❤